عبدالله بن ابی امیهعبدالله بن امیة بن ابی امیه، شاعر و رجال قرن سوم قمری و از خاندانی مشهور به شعر و ادب بود. ۱ - معرفی اجمالیعبدالله بن امیة بن ابی امیة بن عمرو، از خاندانی مشهور به شعر و ادب است که از موالی بنی امیه به شمار می‌روند و پدرش کاتب مهدی عباسی (خلافت ۱۵۸-۱۶۹ ق) بود. [۲]
سزگین، فواد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰۴.
ابن معتز از فردی به نام عبدالله بن ابی امیه یاد می‌کند و او را شاعرترین خانواده خود می‌داند و معلوم نیست که مراد وی همین عبدالله است و در نام پدرش خطا رفته، چون نامی از «امیه» نیاورده، یا مقصود او عموی این فرد است، چون خانواده وی به شاعری شهره‌اند. به هر حال عبدالله بن امیه دارای پنجاه ورقه شعر بود.۲ - وفاتزمان مرگ عبدالله مشخص نیست، ولی از آنجا که برادرش علی، کاتب فضل بن ربیع وزیر مامون (خلافت ۱۹۸ ـ ۲۱۸ ق)، و برادر دیگرش احمد در حدود ۲۵۰ ق زنده بود، [۵]
سزگین، فواد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۲۰۵.
باید او را از رجال قرن سوم دانست.۳ - پانویس
۴ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۵۱، برگرفته از مقاله «عبدالله بن امیة ابن ابی امیه». رده‌های این صفحه : رجالیون قرن 3 (قمری) | شاعران قرن سوم
|